Dag 68: Leon - Villar de Mazarife

Een dag zonder veel ontmoetingen.
Zoals zo vaak waren we vanmorgen niet van die haast-pelgrims. Ook namen we de tijd om nog even in Leon rond te lopen en rustig ergens een ontbijtje te nemen om dan om een uur of 9 aan te lopen. Vooral vandaag leek het dat alle pelgrims, die we de andere dagen een paar keer tegenkwamen, óf heel vroeg vertrokken zijn, óf een andere keuze gemaakt hebben uit de 3 route-opties. We komen vandaag geen bekenden tegen.
Het landschap veranderde vandaag weer in ons meer geliefde heuvellandschap en in de verte doemden de bergen weer op. We zien er weer naar uit. Onze gespierde kuiten willen weer het echte werk doen.
Onderweg passeerden we de grens dat we nog slechts 300 km. hoeven af te leggen. Daar waar andere lopers nog opzien tegen die afstand, beginnen wij al af te tellen:"We zijn er bijna, maar nog niet helemaal." We willen ons een beetje inhouden door per dag niet al te grote afstanden te lopen. Onder onze vele ontmoetingen gedurende de afgelopen dagen werden we af en toe omschreven als "The Dutch train".
Terwijl ik dit zit te typen, zitten we na ons heerlijk pelgrimsmenu tussen Fransen, Spanjaarden, Amerikanen en een luidruchtige Deen, die elkaar in geluid proberen te overtreffen. Als je ze niet zou zien, zou je denken dat ze ruzie hebben. Bijzonder gezellig voor doven en slechthorenden.
Overigens smaakt de koude rode huiswijn ons en de andere gasten heel goed. Onze albergue staat midden in het dorpje en als ik uit het raam kijk, zie ik boven op de kerktoren 3 paartjes ooievaars druk bezig hun kroost te voeren. Heel mooi.