Dag 71: Foncebadon - Ponferrada

Adembenemend mooi.
Het gewone leven gaat gewoon door. Om dit stukje te kunnen schrijven, moeten we een kroegje zoeken en daar zitten veel Spanjaarden en verschillende onze bekende caminogangers, vooral Italianen. Af en toe word ik gestoord door gejuich uit verschillende hoeken.
Even heb ik daar geen tijd voor en overdenk deze mooie dag. Wij zijn nog onder de indruk van deze schitterende koninginnetocht.
Na het ontbijt in onze albergue moest de poncho even voor de dag gehaald worden. Gelukkig maar voor korte duur. Meteen moest er geklommen worden over smalle bergpaadjes met prachtige vergezichten en op 1500 meter hoogte liepen we af en toe, letterlijk en figuurlijk met onze hoofden in de wolken. Een heel mooi en emotioneel moment was het bereiken van Cruz de Ferro op 1505 meter. Daar hebben wij met onze letterlijke last (onze stenen), figuurlijk onze lasten des levens bij het kruis achtergelaten. En inderdaad gaan je gedachten dan naar thuis, (je vrouw, kinderen en kleinkinderen), naar je familie, vrienden en kennissen en allen die je dierbaar zijn. Een heel mooi moment en "verlicht" daal je weer flink om een tijd later weer te moeten stijgen naar het hoogste punt, Punto Alto op 1515 meter. Na zo'n 5 kilometer, in Acebo, zie je dan ook alleen maar vrolijke gezichten van mensen die nog steeds onder de indruk zijn van dit gedeelte van de tocht. Zo ook wij. De volgende 15 kilometers is het flink dalen, maar onze getrainde kuiten houden het prima. Alleen heb je af en toe de indruk dat de tenen door de neus van onze schoenen willen. Zo steil gaat het via de rotsachtige paadjes naar beneden.
In het prachtige Molinaseca hebben we zelfs nog voldoende energie over om naar de grote albergue in Ponferrada te gaan. Dan zijn we weer op 500 meter hoogte, waar we enkele dagen begonnen.
En dan zien we een bordje hangen dat we nog slechts 202,5 kilometer te gaan hebben...